એક રાજા મહેલના આંગણામાં બ્રાહ્મણોને ભોજન ખવડાવી રહ્યો હતો. રાજાનો રસોઇઑ ખુલ્લા આંગણામાં રસોઇ બનાવતો હતો.
તે જ સમયે એક ગરુડ તેના પંજામાં જીવંત સાપ સાથે રાજાના મહેલ ઉપરથી પસાર થયો. ત્યારે પંજામાં ફસાયેલા સાપે તેના આત્મરક્ષણમાં ગરુડથી બચવા માટે તેના મોં માંથી ઝેર કાઢ્યું અને એ ઝેરના થોડા ટીપા બ્રાહ્મણો માટે બનાવાતી રસોઇમાં પડ્યા. કોઈને કાંઈ ખબર ન પડી. પરિણામે જે બ્રાહ્મણો જમવા આવ્યાં હતા, તે બધા ઝેરી ખોરાક ખાધા પછી મરી ગયા.
હવે જ્યારે રાજાને બધા બ્રાહ્મણોના મૃત્યુની ખબર પડી, ત્યારે તે બ્રહ્મહત્યાથી ખૂબ જ દુખી થયો.
આવી સ્થિતિમાં ઉપર બેઠેલા યમરાજ માટે એ નક્કી કરવું મુશ્કેલ બન્યું છે કે આ પાપનું ફળ કોણે આપશે?
(૧) રાજા… જેને ખબર ન હતી કે ખોરાક ઝેરી થઈ ગયો છે … અથવા
(૨) રસોઇઑ… જેને ખબર નહોતી કે રસોઈ બનાવતી વખતે તે ઝેરી થઈ ગઈ છે … અથવા
(૩) ગરુડ… જે ઝેરી સાપ લઇને રાજાની ઉપરથી પસાર થયો … અથવા
(૪) સાપ… જેણે પોતાના આત્મરક્ષણ માટે ઝેર કાઢ્યું હતું …
આ મામલો ઘણા સમયથી યમરાજની ફાઇલમાં અટવાયો …
પછી થોડા સમય પછી કેટલાક બ્રાહ્મણો તે રાજ્યમાં રાજાને મળવા આવ્યા અને તેઓએ એક સ્ત્રીને રાજમહેલ જવા માટેનો માર્ગ પુછ્યો. મહિલાએ રાજમહેલનો રસ્તો બતાવ્યો, પણ રસ્તો બતાવવાની સાથે તે બ્રાહ્મણોને એમ પણ કહ્યું કે “જુઓ ભાઈ… જરા ધ્યાન રાખજો… તે રાજા તમારા જેવા બ્રાહ્મણોને ખાવામાં ઝેર આપીને મારી નાખે છે.”
જેવું એ મહિલાએ આવું કહ્યું, તે જ સમયે, યમરાજે નિર્ણય લીધો કે તે મૃત બ્રાહ્મણોના મૃત્યુના પાપનું ફળ, આ સ્ત્રીના ખાતામાં જશે અને તે પાપનું ફળ તેને સહન કરવું પડશે.
યમરાજના દૂતોએ પૂછ્યું – પ્રભુ આમ શાં માટે ? જ્યારે તે મૃત બ્રાહ્મણોની હત્યા કરવામાં મહિલાની કોઈ ભૂમિકા નહોતી.
ત્યારે યમરાજે કહ્યું – જ્યારે કોઈ વ્યક્તિ પાપ કરે છે, ત્યારે તેને ખૂબ આનંદ મળે છે પણ ના તો રાજાને તે મરી ગયેલા બ્રાહ્મણોની હત્યા કરવામાં આનંદ મળ્યો… ના તો તે રસોઈઆને મળ્યો … કે ના સાપને મળ્યો … કે ના એ ગરુડને મળ્યો. પરંતુ પાપ-કર્મની ઘટનાની વાત કરવાથી, તે દુષ્ટ સ્ત્રીને ચોક્કસ આનંદ મળ્યો.
તેથી, રાજાના તે અજાણતાં પાપ- કર્મનું ફળ હવે આ સ્ત્રીના ખાતામાં જશે.
આ ઘટના હેઠળ, જ્યારે કોઈ પણ વ્યક્તિ ખરાબ અર્થમાં બીજાના પાપ-કર્મના વખાણ કરે છે, તો પાપ કરવાવાળી વ્યક્તિના પાપનો એક ભાગ તે દુષ્ટ કરનારના ખાતામાં મૂકવામાં આવે છે.